πως τρέμουν τα κλαδιά του
πως πέφτουν τ’ άστρα σαν καρποί
πως τρέμει το σπιτικό μας
κοιμούνται οι ζωντανοί νεκροί
και μες σε παγίδες όνειρα
πως ζουν οι πεθαμένοι.
να φεύγουμε
τα πεθαμένα κι άδεια
απ’ το μεγάλο τρωκτικό
που τρώει αυτόν τον κόσμο
μακριά απ’ αυτό που διώχνει
το μέγα όνειρο
την αρρώστια αυτού που δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου