Από τις νεκρές πολιτείες,
χωρίς αιτία,
την αβέβαιη ώρα,
χάιδεμα αναμνήσεων
τροχίζουν τον νου,
και στην δίνη τους η σκόνη
την πλάτη βαραίνει.
Στις εντοιχισμένες ντουλάπες της αγάπης
και στα συρτάρια των διαδρομών της λύπης,
μόνο κοσμήματα
σκονισμένα με ελπίδες έμειναν,
και ένα ματσάκι ρίγανη παρέα
στον ροκανιστή σκόρο.
Τώρα στη σύναξη της νύχτας,
την πανσέληνο πίσω μου ρίχνω ,
ξεπερνώ την μοναξιά μου μετρώντας
μια-μια τις σταγόνες της βρύσης,
καυτό κυάνιο στην ηχώ της μέρας μου.
Λάσπη δεν θέλω να γίνει το
χωμάτινο μου σώμα,
δώρο ζωής το θέλω,
έχοντας την ελπίδα
ξεμανίκωτος να γυρίσω .
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου