Ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια.
Λιώνουν στη ζέστη, εξατμίζονται στην υγρασία.
Φτάνουν μερικά στάδια, ώσπου τα πέλματα
Να παλέψουν άοπλα με τις εκστρατείες τους.
...
Κάθε μέρα ξεκοιλιάζομαι
Ανοίγω μια τομή στα μαλακά μόρια
Του σώματος,
Που ονομάζω κοιλιά,
Καθότι ανίδεη από ανατομία…
Αφού κλείσω την τομή ,
ως ευσυνείδητος ψαχουλευτής,
μαζεύω στην αποθήκη
τα αξιομνημόνευτα υλικά …
Το καθημερινό μου χειρουργείο ,
η προϋπόθεση για ύπνο.
...
Ωδή χωρίς αριθμό.
Με το τηλέφωνο νεκρό.
Η κουβέρτα στα σκαλοπάτια,
Τα ρούχα στα παρτέρια.
Τα σχήματα λόγου σε νάιλον σακούλα.
Μεγάλη τρύπα η τραπεζαρία…
Το πιάτο μια παλάμη βάθος…
Απλώνεται στον αόμματο ήλιο
Ένοικος στον ουρανό,
Ανοικος στο δρόμο.
...
Φωτιστικά άλτες
Από οροφή
Σε πάτωμα.
Μάγουλα συστέλλονται
Πέλματα χωνεύουν αναπνοές.
Προσφορά καρφωμένη με κιμωλία
Στα δυο ποτά
Μια δολοφονία δώρο.
Παραγγελία χιλιομέτρων…
...
Ευθυτενή όργανα με διακλαδώσεις αρπαγής
Οδηγούμαι στη ράχη τους Στεντόρεια πανιά
Σε κύκλους παραδοχής…
Κατεβαίνει ολοταχώς
Μαργαρίτες μεγάλες
Με κόκκινα και μπλε κεφάλια…
Κυκλάμινα σε υπόκλιση…
Η απέναντι κόκκινη άνοιξη
Γοητεύει τα περιστέρια της πόλης…
...
Κράτα το λευκό
να φέρω
εμένα
στην επιστροφή
της αναστροφής
σου
...
Είδα τη νύχτα να φορά το φεγγάρι στα χείλια,
Αστέρια στο λαιμό,
να χαμογελά…
Οι εποχές γεννήθηκαν ,
ανθίζουν μυρίζουν χώμα.
Το χιόνι ζεστό.
Το φοράς στα μαλλιά,
Μαντεύεις την πορεία του χρόνου..
Έφτασα στον ήλιο.
http://users.sch.gr/synfime/files/psarea_epemvaseis.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου