είμαι ένα παράξενο ψάρι του ωκεανού
δεν γνωρίζω τίποτα για τον πάνω κόσμο
ούτε πως ο ήλιος φωτίζει
κοιμάμαι στον μαύρο απύθμενο βυθό
όπου δεν φτάνει ανθρώπου μάτι
κι ένα τηλέφωνο χτυπά σαν γέννα
από έναν άλλο ωκεανό
—
—
βγήκανε στους δρόμους καρναβάλια
ντυμένοι δολοφόνοι
με όπλα αληθινά
σκοτώνοντας τους κόσμους
εξαίφνης
εξ επαφής
είμαστε ντυμένοι δολοφόνοι
λένε
—
είστε ντυμένοι νεκροί
—
ΙΜΕΡΟΣ
—
δώσ’ μου το τσιγάρο απ’ το στόμα σου!έτσι πως στα χείλη σου κρυστάλλινα
ανηλεώς καρφώθηκε
εσύ το κόκκινο κρασί χαζεύοντας
και το ποτήρι τη δική σου ανία
και με τα δάκτυλα ρυθμούς σκαλίζεις
στο μπαρ απογοήτευση
δώσ’ μου το τσιγάρο απ’ τα χείλη σου!
κι όταν τα χείλια τα δικά μου το ρουφήξουν
το φιλί σου που μ’ αρνήθηκες
εγώ θα σου το κλέψω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου