Βρεγμένο ήρθες στην
φωλιά σου περιστέρι.
Κάπου,σε πρόφτασ'η
βροχή.Και συ ψηλά που
πέταγες δεν είδες,
τ'αστέρι πούσβηνε στον
ουρανό.Και τώρα πως
να σε στεγνώσω,τα
χέρια είναι κρύα και αυτά
και η ανάσα βγαίνει
παγωμένη. Μα στάσου,
θα ανάψω εγώ για σένα
μια φωτιά,να ζεσταθείς
μάζεψα ξύλα απ'το δάσος
δεν θέλω να σε νιώθω
να πονάς,
φωλιά σου περιστέρι.
Κάπου,σε πρόφτασ'η
βροχή.Και συ ψηλά που
πέταγες δεν είδες,
τ'αστέρι πούσβηνε στον
ουρανό.Και τώρα πως
να σε στεγνώσω,τα
χέρια είναι κρύα και αυτά
και η ανάσα βγαίνει
παγωμένη. Μα στάσου,
θα ανάψω εγώ για σένα
μια φωτιά,να ζεσταθείς
μάζεψα ξύλα απ'το δάσος
δεν θέλω να σε νιώθω
να πονάς,
17 Νοεμβρης 2016
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ
2 σχόλια:
σας ευχαριστώ για την φιλοξενία..αποτελεί τιμή για μένα η ανάρτηση αυτή....έχετε την αγάπη μου!!!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα κ. Σαμοίλη. Τα ποιήματά σας βαθειά ερωτικά αποτελούν χαρακτηριστική εικόνα του πλούσιου σε ευαισθησία κόσμου σας. Να είστε καλά....
Δημοσίευση σχολίου