αλώβητη να παραμένει και αγνή.
Και στην όλη διαδρομή τους
λεύτερα να νοιώθουν σαν τα πουλιά,
ευλύγιστα σαν την ιτιά,
σαν το πλατάνι δυνατά.
Κι όσο κι αν φθάσουν ψηλά
σαν παιδιού αθώα να μένει η ματιά.
σε κάθε αναπνοή μου
με την εκπνοή μου
τους δίνω την ευχή μου.
Κι ώσπου να κλείσει
της ζωής μου ο κύκλος
μες απ’ την καρδιά μου
για αυτά μονάχα θ’ αντηχήσει
ο τελευταίος μου χτύπος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου