Μεγαλείο

Αγναντεύω τη θάλασσα πέρα ως πέρα,

ως εκεί στον απέναντι Ορίζοντα,

που ανταμώνει με τον Αδελφό Ουρανό.

Είναι η ώρα ακατάλληλη

γιά αδιάκριτες σκέψεις,

ούτε ακόμα 

και γιαυτά τα κοψόφτερα γλαριά,

που αμέριμνα ανοιγοκλείνουν τα φτερά τους

πάνω από το Πλοίο της Χαράς,

που ακύμαντα πορεύεται στη ρότα του,

γιά Πατρίδες με λιμάνια μαγικά.

Απόψε που η πλανεύτρα Νύχτα

με κάνει να νοιόθω σαν πούπουλο,

απολαμβάνω την Απέραντη Σιωπή,

φαντάζομαι πως η ώρα σταματά,

και , σαν σε όνειρο βλέπω

τη ζωή επιτέλους,

να περπατά αγκαζέ με τον ΄Ερωτα!

Ε, λοιπόν,

αυτό το Μεγαλείο,

με γεμίζει Απόλυτα!