Θα επιμείνω.

Ζυγιάζοντας το Καλό και τ' Ανάποδο,

άφησα την Πίκρα μου λεύτερη,

σαν το χιόνι να λυώνει...

Κι έτσι Αύριο,

θα βγώ να μαζόξω αχτίδες,

γιά να πλάσω μαζί με το Δάκρυ,

το καινούριο μου ΄Ονειρο...

Κι ύστερα,

με Λάμψη και Γρήγορη Κίνηση,

θ' ανεβώ σε βουνό αψηλό,

γιά ν' αγναντέψω τον Κόσμο.

Κι εκεί,

σαν βρεθώ πιά

πιό κοντά στον Θεό,

γιά μιά ακόμη φορά

θα επιμείνω,

πως ετούτος ο Κόσμος,

παραμένει....Ωραίος!!