Ο ΗΛΙΟΣ ΕΚΟΙΜΗΘΕΙ

***
Έφυγε, η μέρα χάθηκε,
ο ήλιο, εκοιμήθει.
Βασίλεψε τα μάτια μου,
μα ο νους μου συλλογιέται.
***
Έφτασε, η νύχτα κάθισε,
απλώθηκε στο σύμπαν.
Κάθισε η νύχτα και άπλωσε,
στου κόσμου τα σοκάκια.
***
Έφτασε, η νύχτα άπλωσε,
τα δίχτυα, στην καρδιά μου.
Επιμονή, της μοίρας μου,
ν' ακούσω τη φωνή της,
σπρώχνει, αρχίζει ο λογισμός,
τ απόκρυφα να γράφει.
Επίμονα, παρακινεί,
ο λογισμός,κινάει,
τρέχει και βλέπει τη ζωή,
τα περασμένα χρόνια.
***
Γλάροι, που πέταξαν ψηλά,
στη σύννεφα, στα ουράνια,
στο ατέλειωτο γαλάζιο.
Γλυκόπικρη που είναι η ζωή,
στο βλέμμα, του μυαλού μου.
***
Όσα πικρά, τόσα γλυκά,
στην γεύση , της ζωής μου.
Πόσα, μουντά και φωτεινά.
στο βλέμμα, των ματιών μου.
Πέρασαν, χάθηκαν, μακριά,
πουλιά ταξιδεμένα.
***
Αλαργινά, καράβια μου,
τα χρόνια, περασμένα,
κούρσεψαν, πήραν πειρατές,
ασήμια και πετράδια,
στην αγορά τα πούλησαν
και χάθηκαν, τα χρόνια.
***
Λάμψη που έσβησε με μιάς,
στη δύση του ηλίου.
Έγειρε και εσώθηκε η ζωή,
οι μέρες που τελειώνουν,
στέρεψε, πάει η πηγή,
ξεράθηκε η ψυχή μου.
***
Κι εγώ που τώρα έμεινα,
κλαδί χωρίς λουλούδια.
Φύλλα σάρωσε ο βοριάς
και τσάκισέ, ο χειμώνας,
δεντρί που ξεγυμνώθηκε
στην παγωνιά, του κόσμου .
***
Χρώματα που μουντζούρωσαν,
και άχρωμα, απλώνουν.
Μπροστά μου, στέκει η ψυχή
δεμένη, από το κύμα.
Κύμα, φουρτούνες που έζησε
και τώρα ξεθύμαναν.
***
Γαλήνεψε, ποια το κορμί,
ημέρεψε η ψυχή μου.
Κουλουριασμένη στη γωνιά,
στην άβολη ζωή της,
στέκει και νιώθει και σιωπά,
στο πέρασμα του χρόνου.