***
Είναι κάτι νύχτιες, που το λίχνο των αστεριών
αργοπεθαίνει, λιώνει, σβήνει.
Στο ξεφύλλισμα των σκέψεων,
ανοίγει το βιβλίο των ονείρων.
Οι αναμνήσεις, ξεπηδούν
και σου τριβελίζουν το μυαλό.
Στην γωνιά του πουθενά απλώνεις τα θέλω και τα ποθώ.
Σκέψεις που ποτέ δεν θα δουν, το φως.
Ούτε το φως του ήλιου, μα ούτε και των αστεριών.
Σκέψεις που σου δίνουν ανάσα και ζωή,
ρυθμό για να χτυπά η καρδιά σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου