Με σταθερό τον αντίχειρα
γύρω από τον δείχτη
Ήρεμα, προσεκτικά με το μαχαίρι
η γιαγιά μας καθάριζε μήλα.
Το καλύτερο δικό μου.
Με ζάχαρη και κανέλα .
Πάντα!
Δεν μπορώ να μην θυμηθώ
την γεμάτη φλούδες ποδιά
και τον μόχθο χαραγμένο
σαν ρυτίδα στο μέτωπο
στην βαθιά ριζωμένη
γιασεμιά της αυλής μας
Κάθε φορά που κάποιος
με φωνάζει με το όνομά της.
γύρω από τον δείχτη
Ήρεμα, προσεκτικά με το μαχαίρι
η γιαγιά μας καθάριζε μήλα.
Το καλύτερο δικό μου.
Με ζάχαρη και κανέλα .
Πάντα!
Δεν μπορώ να μην θυμηθώ
την γεμάτη φλούδες ποδιά
και τον μόχθο χαραγμένο
σαν ρυτίδα στο μέτωπο
στην βαθιά ριζωμένη
γιασεμιά της αυλής μας
Κάθε φορά που κάποιος
με φωνάζει με το όνομά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου