Με ροδοδάφνες ,μυρτιές
και πάλευκα γιασεμιά,
στόλισαν το καράβι,
κι έβρεχε παντού...
και... στη μέση του πελάγους.
Ολοι μαζί σε γάμο πήγαιναν,
τραγουδιστάδες κι οργανοπαίχτες
τα γκρι δελφίνια,
στην αγκαλιά τους την νύφη παρηγορούσαν.
Το σκληρό τοπίο,
πιο σκληρό κι απο χαλάζι,
έλιωνε στα μαχαιρωμενα
μάτια της νύφης.
Άπειρη η σιωπή ,
συντηρημένη στις
ανθρώπινες συνομωσίες
των φωταγωγημένων προξενιών.
Το ξημέρωμα χωρίς φεγγάρι
θα είναι αργά,
ο δρόμος της επιστροφής
σβησμένος απ'τα κύματα.
Η χαρά της νύφης λεηλατημένη
γι' αυτό που υπήρξε,
εκδίκηση υφαίνει
στον αργαλειό της νύχτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου