Θερμοπύλες

 Γιατί  η φλόγα σβήστηκε του τύμβου, Σιμωνίδη

του παραγγέλματος πώς  αποδιώχτηκε  η ηχώ;

Ενύχτωσαν τα σύμβολα, ξεθώριασαν, χαθήκαν

  ορφάνεψε  από χαραγές  η πλάκα

 και  το «ω ξειν» μονάχα

αδέσποτη απόμεινε  κραυγή.

Πού κείτεται η Λευτεριά, που η ζωή λιμνάζει

κι αφήνει τάφου παγωνιά με ρούχo Απριλομάη;

 Τίνων μαντάτα στέλνονται , σε ποιους ομολογούνται

ποιανού  προστάγματα σκληρά ευπείθεια απαιτούνε;

Άλλος οιωνός εφιαλτικός θαρρώ πως αιωρείται.

Εξέτασε τα σφάγια  για το χρησμό ω, μάντη

και μην αργείς, προφήτευσε , τι κρίσιμη είναι η ώρα.

Ποιοι Λεωνίδες θα βρεθούν να μη χαλάσει η χώρα

που τρέμουν σύγκορμοι οι λωλοί

που λοιδωρούνται οι σκλάβοι;

 Κι οι Μήδοι  φτάσαν  ποιητή, περάσανε, περνάνε …

Ξύπνησε μάνα, σύναξε, θάρρυνε τα παιδιά σου

και μη μοιράζεις τα φιλιά, μονάχα μη θωπεύεις

όσα  μπροστά  πλασάρονται,  κομπάζουν, χαιρετίζουν

μα επάνω στο  «Μολών  λαβέ»    σιωπάνε  ή τραυλίζουν.

Θυμήσου, με πόνο εδιδάχτηκες- σα να ’ταν χτες

που σου ’σφαζε τα σωθικά των όπλων η  κατάρα-

 κι αν προελαύνει η αντρειά στης μάχης την αντάρα

οπισθοφύλακες κρατούν κερκόπορτες κλειστές.