Στις άκρες των δακτύλων των ποδιών
Ανάμεσα σε γιγάντια ρολόγια του Νταλί
ακροβατώ
-αν κι αυτά δείχνουν άλλα αντ άλλων-
Πανικόβλητος μήν κατά λάθος ενεργοποιήσω
Κάποιου από αυτά τον συναγερμό
Κι αρχίσουν όλα διαβολεμένα να χτυπάνε,
Και τότε ποιος θα με ξυπνήσει αν κοιμάμαι,
Ποιος θα με πιστέψει ότι τυχαία βρέθηκα εδώ,
Τι επιπολαιότης λαθρεπιβάτης στον χρόνο να μαι,
Αλλοίμονο,σ ένα μοιραίο ανελέητο λεπτό,
απ το μέγα παγόβουνο της λήθης ξυστά περνάμε,
σφιχταγκαλιασμένος μ ένα γιγάντιο ξύλινο ρολόι για σχεδία
ίσως να μαι απ τους τελευταίους επιζώντες στον Τιτανικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου