Μισημένο ρούχο η ζωή,
πεταμένο στο κράσπεδο
κι ό,τι απόμεινε δυό σπίθες
μετέωρες -μάτια να τις πεις ή
θάνατο;Μπορεί κανείς να ξέρει;-
Οργισμένοι αποχαιρετισμοί
χαρακώνουν τις νύχτες μας...
Γιοι του πάθους, κόρες της ανάγκης
χορεύουν χέρι-χέρι
με τους εμπόρους των ονείρων τους
-ψυχές μαραγκιασμένες-
ανάμεσα σε αποκαίδια σύμβασης.
Οργισμένοι αποχαιρετισμοί
στοιχείωνουν το μέλλον
κι οι πιο αθώοι σε απόγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου