Υπάρχει
ένα χαλί στον αργαλειό του χρόνου
που παραμένει μονόχρωμο παρά τις επιδεξιότητες
μια σιωπή που ξεχειλίζει από τα χείλη του κολυμβητή όταν καλεί βοήθεια
ένα παιδί αόρατο κι αναμάρτητο
που χτενίζει τα μπερδεμένα μαλλιά των εραστών
ποιος θα ταΐσει την ανθρωπότητα που με κατοικεί;
μασάει τα φτερά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου