Ένα λουλούδι ποτισμένο δάκρυα
Μεγαλωμένο με το χρώμα της σιωπής.
Πώς περπατούσες όταν βράδιαζε
Τη βυσσινιά μονοτονία του δειλινού
Σβήνοντας κάθε αστέρι από την νύχτα
Διώχνοντας κάθε ελπίδα προτερινής χαράς.
Τα δάχτυλά σου έγιναν δέντρα
Και τα χέρια σου ένα δάσος∙
Σιωπηλά.
Φυσάει βοριάς, φυσάει νοτιάς
Ριγούν τα δάχτυλα το αιώνιο μυστικό
Ανάβοντας φωτιές στις σιωπηλές προθέσεις
Τρικύμισμα κάθε σκοπού με ηρωική πνοή.
Μέσα στ' αλώνια φυτευτήκαμε για σπόρος
Και τα κορίτσια μας για στάχυα∙
Μουσική.
Μέσα στη βροχή
Βοήθα Χριστέ και Παναγιά.
Μέσα στο χαλάζι
Βοήθα Χριστέ και Παναγιά.
Παίζουνε τα παιδιά μας και τ' αγγόνια μας
Παίζουμε μες στ' αλώνια και μεστώνονται.
Νάχα τον τάφο στάρι
Βοήθα Χριστέ και Παναγιά.
Και σταυρό μου τη σιωπή
Βοήθα Χριστέ και Παναγιά.
Μια προσδοκία τρικυμισμένη σαν μπουνάτσα -
Τι έχεις μέσα στους κροτάφους σου και μέσα στις σπηλιές
Μέσα στο πέλαγο που αγκάλιασε η βροχή η λυγερολύγιστη
Τι έχεις μες στις πέτρες και μέσα στις φωνές;
Μες στα ποτάμια γίναμε το αίμα
Και τα βότσαλα η ζωή μας∙
Τρυφερά.
Σ' ένα θαλασσοπούλι που πονούσε απ' την αρμύρα
Μες σ' ένα πόθο που πλάνταξε βαρύς
Μες στην αρμύρα που τρεμόπαιξαν τα μάτια σου
Βαραίνοντας πα στο δικό σου πρόσωπο
Χαράχτηκε η ζωή μ' ανατριχίλα∙
Μια φωνή.
Κι αν δεν χαράχτηκε ως έπρεπε
Κι αν δεν χαράχτηκες ως ήθελες
Κι αν μόνη της χαράχτηκε όπως είναι
Ξέρεις γιατί δεν μπόρεσες να σταυρωθείς στον Γολγοθά
Και να μιλήσεις στ' άνθη των πραγμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου