το εγώ μου σε μια όμορφη γυναίκα
ξανθιά, με μάτια τσακίρικα
φωνή σα χαρακτηριστικά λεπτή
αλλά βαθιά
να ανατέμνει ανασφάλειες
με θήλαστρα
και στο γάλα να τις πνίγει.
Αλλά πώς να παραδώσω
έτσι το εγώ μου
δίχως νερό για να ποτίζει τα λουλούδια της.
Πρέπει να το αναγραμματίσω
να απορρίψω τη βαθύτερη δομή του
κι ύστερα το έκδυμα να φάω:
γεώ
τα κατάφερα, στο τελευταίο γράμμα
ο τονισμός, εντάξει η τελειότης.
Και τώρα, η μόνη λύση για να ποτίζει
τα λουλούδια της:
γεώτρηση
μόνιμη παροχή οφθαλμών στους κήπους της
οξυνόμενο, περισπώμενο, αιώνια σκλαβωμένο
ωμέγα στο σώμα της
κι άλφα η πρώτη φορά που την είδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου