και τα μάτια σου αστείρευτα κλαμένα,
Παρθένα, Μεγαλόχαρη, Ελεούσα,
ήσουν για μένα!
Και στις βαρειές δουλειές τρίζαν τα χέρια -
χήρα, δουλεύτρα, κάτου απ' το λυχνάρι,
στα κρύα νυχτέρια.
κ' ήταν η ερμιά που αλύχταγε στην πόρτα,
μα μέσα ο θεός της φτώχειας μας βλογούσε
τα λίγα χόρτα.
φιλί κι ορμήνεια ο λόγος σου καμπάνα
μες στην ψυχή μου Ανάσταση σημαίνει,
γλυκειά μου μάνα!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου