κινήσεως κατά το πρότερον και ύστερον”.
Αριστοτέλης
Ζεις! Έχεις την αναπνοή σου να πλανιέται χαμένη
Στου στήθους σου την απεραντοσύνη
Παλεύεις με το χρόνο
Ποιο χρόνο που σαν μια άυλη σαΐτα δεν ξέρεις
Αν έρχεται ή φεύγει*.
Ο χρόνος που δεν έχει πόδια
πάτησε τις ανθισμένες μαργαρίτες
Αυτός που δεν έχει δρεπάνι θέρισε τα σπαρτά μας.
Κι εμείς μπροστά σε σφραγιστές λειψανοθήκες
Από πλατίνα και χρυσό
Ξορκίζουμε την μελλοντική μας ανυπαρξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου