Ξεπετάγεσαι,
με μιαν ανάσα,
από υπόγεια σκονισμένα και βρίσκεσαι
σε δροσερά παλάτια.
Απρόβλεπτη φαίνεσαι,
ο καιρός δεν σ'ορίζει.
Η μοίρα σου μ' όνειρο ανδρειωμένο μοιάζει.
Πιστεύω σ' αυτήν, πιστεύω κι εσένα.
Δύο μέρες έμειν' άγρυπνος
για να βλέπω το ιδρωμένο σώμα σου.
Δύο μέρες κι ακόμα ρουφώ.
Δύο μέρες
κι ακόμα ζωντανεύω αυτό το λίγο που 'μεινε,
σ' ετούτη τη ζωή.
Τα λυτά μαλλιά σου φυγή μεγάλη για μένα.
Ο ιδρώτας σου φέγγει στο λυτό σου κορμί.
Χορεύεις ένα χορό που μιλάει:
μου λέει πολλά, πράγματα σκέτα, πληγωτικά.
Και τώρα, φεύγω ξανά.
Αγάπη αντίο. Σου άξιζε.
'Aξιζε μια τέτοια κατηφόρα,
άξιζ' ένα τέτοιο ξενύχτι.
Αντίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου