Τα δακρυγόνα

Τα μάτια μας έμεναν πάντα δακρυσμένα.
Γιατί αντί να περπατούμε στα πεζοδρόμια,
εμείς διαλέγαμε πάντα τους δρόμους,
τις πορείες,τα πανό,τους αστυνόμους.
Αγωνιστήκαμε,με δίχως όπλα
και με τα πρόσωπα γυμνά στα δακρυγόνα.
Κι ενώ υπήρχανε χιλιάδες χέρια,να κρατηθείς,
τα όνειρά μας έμοιαζαν σίγουρα χαμένα.
Κι έτσι τα μάτια...παραμέναν δακρυσμένα.