χρόνος του απογεύματος

Ακούω τις υλακές των αγριµιών της νύχτας

το σκόρπισµα της στάχτης ηµερών που χάθηκαν.

 

Να φύγω µακριά σας να γλιτώσω

γιατί δεν είστε άνθρωποι µέ σπλάχνιση'

είστε του Ιώβ οι µαύροι παρηγορητές

η ερανική επιτροπή του φιλοπτώχου.

Η παρουσία σας αναστατώνει ησυχασμένα ένστικτα,

προβάλλει τις σκιές των πεθαµένων.

Και µην κοιτάτε τα χρυσά ρολόγια'

ο χρόνος δεν περνά από ελατήρια,

περνάει µονάχα από  τις συνειδήσεις.

 

Από τούς χρόνους ο χειρότερος είναι του απογεύματος.

Θυµίζει τελεσίδικη θανατική κρίση

και άγγελο εξολοθρεµού πάνω απ' την πόλη.

Τα σπίτια ετοιμάζονται να κοιµηθούν

ντυµένα τις βελούδινες κουρτίνες.

 

Και ή ώρα της ψυχής µένει στο σούρουπο

µε χέρια αδρανή στις τσέπες του παλτού της.

Γιατί τα απογεύµατα στην πόλη

είναι βιβλία πολυδιαβασµένα,

ανιαροί αγώνες ποδοσφαίρου'

µας είναι αδιάφορο  ποιός θα νικήσει.