Κομμάτια έρωτες
Χώμα.
Τα δέντρα της γειτονιάς μου
Τα έκαψε ο χειμώνας των ανθρώπων
Ο φόβος τους πια μουτζουρώνει
Το μικρό άσπρο σπίτι του πατέρα.
Βράχηκαν οι φωνές των φίλων
Απότομα μεγαλώνω
Μαζεύω σκόρπιο εαυτό
Και ταξιδεύω ξανά στη σιωπή της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου