ξεχνάμε

Πώς μ`αρέσουν οι κουκλίτσες
με μπλε μάτια και μαλλιά όλο μπουκλίτσες.
Τις χτενίζω,τις κουρεύω και τις βάφω και τις ντύνω
και κανέναν να τις πάρει δεν αφήνω !

Αγαπώ τα στρατιωτάκια
με τα ξίφη,τις στολές,τα καπελάκια
που παλεύουν και χτυπάνε,τον εχθρό μου πολεμάνε
και στα κάστρα τους σαν ήρωες γυρνάνε !

Τις ταΐζω,τις κοιμίζω
και καινούριες πόλεις χτίζω.
Τις μαλώνω,τις βαφτίζω
και τον πύργο τους γκρεμίζω.

Πάρε μου,πάρε μου
έναν καταπέλτη !
Και τακούνια με φιογκάκια !
Μία σφεντόνα για πουλάκια !
Πάρε μου,πάρε μου
ένα κατσαβίδι !
Μία κούκλα με κοτσίδια !
Και δυο λαστιχένια φίδια !

Πάρε μου,πάρε μου
ένα κραγιονάκι !
Κι ένα τανκ με φλογοβόλο !
Και κουκλόσπιτο με θόλο !

Πάρε μου,πάρε μου
ένα κομμωτήριο !
Πυροσβεστική μ`αντλίες !
Και φλιτζάνια για κυρίες !

Τώρα έχω μεγαλώσει
τα παιχνίδια μου έχω δώσει,
άλλα είναι στα πατάρια
ξεχασμένα σε συρτάρια.

Δε θυμάμαι τ`όνομά τους...
Ούτε ποια ήταν τ`άλογά τους...
Μας κοιτάνε λυπημένα,
με τα ρούχα λερωμένα...

Έπρεπε να τα φροντίσω
και ποτέ να μην τ`αφήσω
και ποτέ να μην ξεχάσω
ότι τα παιχνίδια αυτά
σκονισμένα πια,παλιά
μου κρατούσαν συντροφιά
και με γέμιζαν χαρά.