Τα καρφιά

Έφυγα και πήγα πέρα απ΄την αυγή
εκεί που ντύνεται με νύχτα το πρωί
Γνώρισα -γνώρισα πρόσωπα χλωμά
μα είχαν τόση ομορφιά τα λόγια,
τα λόγια που ΄χαν στην καρδιά
Κι όλοι φωνάζαν "ωσαννά"
και πέθαιναν με λεβεντιά

Γιε μου, ακούω μια φωνή , δεν έχω δύναμη πολλή
γι΄αυτό μην πεις την περασμένη σου ζωή
Γιατί η αλήθεια είναι πικρή
κι έχουν οι άνθρωποι καρφί
δέκα αλήθειες αν θα πεις
δέκα φορές θα σταυρωθείς
και τότε -και τότε οι άνθρωποι θα πουν ξανά
γύφτοι-γύφτοι τα φτιάξαν τα καρφιά.