Γαλάζιο

Δε γνώριζε τίποτα
Μήτε το χρώμα των ματιών της
Της είχαν μάθει μόνο
Ν’απαντάει
Φιλοσοφία ήξερε
Μιλούσε γαλλικά
Σπουδές περίσσιες
Η αφωνία του λόγου
Νόμιζε πως το γκρίζο της πηγαίνει καλύτερα
Και το φορούσε
Γιορτές και σχόλες στην καρδιά
Και τα μάτια της
Δεν έπινε, δεν κάπνιζε
Ομολογούσε απούσα
Στις ερημιές του ποδηλάτου της
Δοσμένη
Φωνές δεν άκουγε
Γλυκά δεν έτρωγε
Έκανε έρωτα αφηρημένη
Πονούσε σιωπηλά στο θεατράκι της τρέχουσας επικαιρότητας
Δεν μίλαγε ποτέ για την πολιτική
Οι τέχνες δεν την ενοχλούσαν
Μα το ποδόσφαιρο της άρεσε
Κοιμότανε πάντα νωρίς
Φοβόταν το
Σκοτάδι
Μα πιο πολύ το
Γαλάζιο