piano

-  -

I

Μέσ’ στα μπαΐρια που ξεχέρσωσες

φυτρώνουν οι καημοί που σπέρνεις.

Γιομίζει το περβολάκι της ψυχής μου

μυρωμένα μικρά ποιήματα.

II

Τις νύχτες σ’ ονειρεύομαι

να παίζεις ένα λυπημένο ακορντεόν.

Ξυπνώ και θλίβομαι

που σε κρατάω ακόμα λυπημένη.

III

Στα βουρκωμένα μάτια σου

ένας πορτοκαλένιος ήλιος ανατέλει.

Στα λυπημένα χείλη σου

μι' αυγή από δροσερά χαμόγελα ροδίζει.

Μέσ' απ' την πικραμένη σου ψυχή

η φλόγα του έρωτα

ζεσταίνει τις ελπίδες των απεγνωσμένων.

IV

Πες μου τι ώρα ανοίγει

το μυροπωλείο του κορμιού σου

να τρέξω ν’ αγοράσω.

V

Μέσα στην ίριδα των ματιών σου

βρέθηκε η παλέτα του Μοντιλιάνι.

VI

Πίσω από την γραμμή των χειλιών σου

ανατέλουν οι ήλιοι μου.

VII

Αχ! οι ατέλειωτοι στεναγμοί σου!

Ο μετρονόμος της αγωνίας μου.

VIII

Τι κι αν γεννήθηκες την 5η δεκαετία

του 20ου αιώνα.

Ο Ελύτης απ' το '40

για σένα έγραψε

το Adagio των «Προσανατολισμών» του.

IX

Τις δύσκολες νύχτες ξορκίζω τη μοναξιά μου

μ’ ένα τριαντάφυλλο

βουτηγμένο στα κόκκινα λόγια

που μού ‘πες τη μέρα.

Χ

Δεν σ’ αγαπώ.

Σ' αγαπάω!

Έτσι όπως τ’ ακούς.

ασυναίρετα.