Αφροδίτες

Σας έχω όλες με τον τρόπο μου αγαπήσει,
σκιές της σάρκας που για μια στιγμή ειδωθήκατε,
κι έχω στις νύχτες μου τις λάμψεις σας κρατήσει
αγέραστες σαν τότε που δεν μου δοθήκατε.
Σας έχω όλες με τον τρόπο μου αγγίξει
καθώς αέρας πύρινος – κι ας μην με νιώσατε –
και λυγμικά έχω τριγύρω σας βουίξει
κι έχω πενθήσει εγώ εμένα που σκοτώσατε.

Σας έχω όλες με τον τρόπο μου φυλάξει,
στη Γλώσσα μου τα σώματά σας αποθέτοντας
ευλαβικά – κι αυτό η ύπατή μου Πράξη –,
στο ιδίωμά μου Ιστορία καταθέτοντας.
Σας έχω όλες με τον τρόπο μου γνωρίσει,
κι ας μην με μάθατε ποτέ. Τραχιά ενθυμήματα,
από ένα τίποτα με έχετε ευλογήσει
χαρίζοντάς μου εν αγνοία σας ποιήματα.