ταραγμένη τη θέλω..
ανάστατη..
με παλμούς που να γκρεμίζουν τοίχους..
Ούτε όνειρα θέλω γλυκά..
εφιάλτες θέλω..
σκληρά να σπαταλούν της μνήμης το χάος..
Ούτε φεγγάρια κι αστέρια
γλυκερά να ψιθυρίζουν..
Παραλήρημα θέλω..
όπως στους κουβανέζικους χορούς..
Αφήστε τη νύχτα ελεύθερη..
να παίζει με τα σκοτάδια..
εγώ κακός λύκος να ουρλιάζω αδιάκριτα..
σκίζοντας τη σιωπή..
να ξυπνώ το λήθαργό σας..
Θέλω όλη την ασχήμια εμπρός μου..
να κοιταχτούμε χωρίς μάσκες…
να την ξορκίσω με αίμα
και να τη στείλω
στο πρώτο φως της μέρας να καεί………………………..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου