Κύριε Ντεσιμπέλ...

Να λιγώνεται στο κλάμα
το μικρό μου το αδερφάκι,
έξω κομπρεσέρ, καμιόνια,
μια Γιαμάχα, Καβασάκι,
πάνω ραδιοτσιρίδες
που σου σπαν τις ωτοασπίδες
κι ένα στερεοφωνικό,
φονικό
να κουνιέται ο πολυέλαιος,
κύριε Ντεσιμπέλ μου, έλεος!

Και το βίντεο των κάτω
στη διαπασών να παίζει
μια ταινία, δράση όλο,
να «ξυπνούν» οι Κογκολέζοι.
Η κυρία η από πλάι
δυνατά σαν πολυβόλο,
να μιλάει, να μιλάει,
κι εγώ πού 'μαθα πως τάχα
είν' η σιωπή χρυσάφι...
κύριε Ντεσιμπέλ, νισάφι!

Δημήτρης Μανθόπουλος