Άνοιξη

Αναβάτης ατίθασης πεταλούδας

εκδρομέας του αγρού

δρασκελίζω στα πέταλά σου

παπαρούνα.

Από σένα παίρνω τους χυμούς

και το κόκκινό σου ρούχο κλέβω

-όχι για να ντύσω την γύμνια μου-

από συνήθεια παρανομώντας

με εαρινή διάθεση

εγώ,αρχηγός των φτερωτών πλασμάτων του υποκόσμου.

Μην με κατηγορήσεις, ω Κάρμεν του Μαγιού.

Πες πως σε πλάνεψε ο ταυρομάχος αγέρας

σε κάποια βεγγέρα αθώων λουλουδιών

με τις σκάρτες υποσχέσεις του για πρόωρο καλοκαίρι.

Λυπήσου τον βιαστή σου, ανθισμένη Ερινύα

κι αυτός ο τρισκατάρατος

-καρπός μοναδικής ένωσης Χειμώνα και Αβύσσου-

θα σε αφήσει να τον μισήσεις

με αίσθημα

συμβατό

με την ηθική

παπαρούνας.