Ονειρεύομαι...

Έρχομαι απ'του Χρόνου την άκρια,

βαστώντας  στο χέρι μου μικρό ραβδί...

Τούτη την ώρα, φλογισμένος ο Νους

τους τέσσερις αγέρηδες ρωτά,

πούθε κρατά και που οδηγεί.

ετούτη εδώ η στράτα...

Παράξενη πνοή φτεροκοπά

και μ' οδηγεί,

σε ήχων Απαλών τον κόρφο.

Κάπου στην όχτη απέναντι,

δύο ψυχές χορεύουνε,

τα όνειρα κουρσεύοντας,

σε χρόνο...Παρελθόντα,

σαν Λέξεις ανεμόδαρτες,

που σπεύδουν να κρυφτούνε

σε στίχους ΄Ηρεμων Ποιημάτων!

Στην ΄Αχραντη Νύχτα οπούρχεται,

την ψυχή μου Καθάρια καταθέτω,

και Ονειρεύομαι...Ονειρεύομαι,

μία ζωή Καινούρια

Απλή μα και Αγνή,

βαθειά αν το θέλει ο Θεός...να ζήσω!