Είναι πάντα
μια λυπημένη θύμηση
που σιγοκαίει
πίσω απ΄ τη
μνήμη,
ένα δάκρυ
που σταλάζει αυτούσιο
πίσω απ΄ τη χαρά,
ένα ετοιμόρροπο σύννεφο
π΄ αναμετρά για τελευταία φορά
τ΄ ανάστημά του
πριν απ΄ τη βροχή.
Είναι πάντα
μια σκιά οδύνης
που κατασκηνώνει
μέσ΄ απ΄ τον καθένα μας
μια φωτιά και μια στάκτη
πίσω απ΄ την
κάθε πράξη μας.
Κι ένα ποτάμι π΄ αυτοσχεδιάζει πάντα
τα βήματά μας, τα τελευταία βήματα εκείνων
που ξέρεις πως δεν πρόκειται κα γυρίσουν πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου