Πρό των Πυλών

...και η ανάσα της ζωής λαχανιασμένη,

ανάμεσα σε ΄Ονειρα

κι Ελπίδες τσακισμένες!

Και Απελπισιά, και Προδοσιά,

και Βλαστημιά και Απληστία

καθημερινά,

ζεσταίνουν το κουφάρι

μιάς θελκτικής....μα ΄Απονης ζωής.

Ο ΄Ερεβος χοροπηδά

πάνω από Ονειρεμένες Πόλεις,

και οι αγέρηδες από μακριά,

την κουρασμένη Ελπίδα κουβαλάνε!

Κι ενώ το Δείλι

πάντα βιαστικό

ποτέ δεν περιμένει,

το Χάραμα αργεί πολύ γιά να φανεί,

της κρύας νύχτας του Δεκέμβρη

να διώξει την Ομίχλη...

Όμως,

προ των πυλών Χαράς Ελπίς,

κι Αγάπη...κι Ευτυχία>