Στης Χαράς το περιβόλι

Στης Χαράς το περιβόλι,

τα μάτια παίρνουν χρώμα αλλοιώτικο

και οι αισθήσεις μου μαζί με τη φωνή μου

καβάλα στης πεθυμιάς μου το πουλάρι ταξιδεύουν.

Τα όνειρα σαν την βεντάλια ανοίγουνε,

κι αφήνονται απαλά στο λίκνισμα της βάρκας.

Τολμώ κάθε φορά,

της ευτυχίας τούτης την παρένθεση να φυλακίζω

και με της καρδιάς τη ζεστασιά,

σε ολόλευκο καμβά,

τα όνειρά μου τα εφικτά να ζωγραφίζω!

Μία μαγεία ποιητική υφαίνεται

στον αργαλειό της άμετρης Ελπίδας,

και κάθε που βράδυ έρχεται,

στις σκυθρωπές εικόνες μου προσεύχομαι,

η παρένθεση αυτή που άνοιξε,

ποτέ της να μην κλείσει...