Στην έκρηξη της κηλίδας του ήλιου
έρχεσαι
στην έκρηξη του ηφαιστείου της σελήνης
απέρχεσαι.
Τ' αστέρια χωρίς πανοπλία
έλιωσαν σαν κεριά
στο φως της παρουσίας σου.
Ο Κρόνος ξέφρενα στροβίλιζε
στα κόκκινα σου βήματα,
παπαρούνες φύτρωναν παντού,
και το τοπίο αγκάθινο στεφάνι
πέρα απ' το σύμπαν εκτείνεται.
Κάθε βράδυ απροσκάλεστη περνάς
με λάμψη θαμπή,
πόθος και πάθος σε ουρά κομήτη
διακτινίζεσαι πάνω απ' την ζωή μου,
στα όνειρα μου εισχωρείς,
σε ώρες νηνεμίας,
με τέλεια αρτιότητα συνουσιάζεσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου