Από τότε που η ηλικία
της πήρε το σώμα
κοιμάται επάνω
στο δωμάτιο των αγγέλων
Όσο κι αν χτυπάει ο χρόνος
το ξεβαμμένο παράθυρο
δεν ανοίγει.
Είναι που δεν μπορεί να φιλέψει δροσιά,
είναι που χύθηκε το άρωμα απ’ τα χέρια
κι αφίλευτος μαραίνεται ο χρόνος.
Ονειρεύεται η νοσταλγία
μέσα απ’ τους θόλους
των μοναρχικών βλεφάρων της
σαν Θεία Ευχαριστία
που πέρασε
μια αθάνατη ώρα
μέσα στο άδειο
κι εκεί έχτισε το σπιτικό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου