Εκείνο τ` όνειρο

Ετούτη την ρυτίδα
στα μάτια μου ,

θαρρώ πώς
από κάπου την ξέρω ...

Μα ... Ναι !
Είναι εκείνο το όνειρο ,

πού `χτιζα πύργο στην άμμο
σαν ήμουν παιδί ...

Κι έλεγα

πως θα `χε γκρεμιστεί
ώς τώρα άπ`τα κύματα ....

Μα εκείνο άλλαξε πολύ ,
μεγάλωσε πιά .

έβγαλε άσπρα μαλλιά
στους κροτάφους ,

αγνώριστο έχει γίνει ...

Περνάει γρήγορα η νιότη

σαν σκιά
κάτω απ` το πέταγμα των χελιδονιών ,

που κάθε φθινόπωρο μεταναστεύουν ...

- Ίσως την Άνοιξη
να ξανάρθεις νιότη ...

- Ίσως ...

Έστω και κουρασμένη
άπ`το ταξίδι ,

αλλά να γυρίσεις
όπως ήσουνα τότε ,

που `χες στα μάτια σου φωτιές

και μιά καρδιά ,
ολόγιομη ζωή

και που ύψωνες λεβέντικα
τ`αναστημά σου ,

ως την κορφή
του πιο ψηλότερου βουνού

και που σαν μίλαγες

αντηχούσε η φωνή σου
στα πέρατα του κόσμου ...

Εκείνο τ`ονειρο

θέλω να φέρεις
πίσω χελιδόνι ,

αυτή την Άνοιξη

κι ας άνθισαν

οι παπαρούνες γκρίζες
στον αγρό μου ...

Εκείνο τ` όνειρο

θα χω μονάχα
θύμηση σαν φύγω ...

θα το κρατώ
για το μετά ...

θα τ` αναθρέψω απ` την ρίζα του ...

θα το ποτίζω να μην μαραθεί ...

θα το σκεπάζω
στην κακοκαιριά να μην λυγίσει ...

θα τ`αναστήσω
ως να γίνει η επόμενη ζωή μου ..

- Εκεινο το όνειρο -