Οι απόστρατοι

Το χιόνι σκέπαζε τις πέτρες ως πάνω
χάιδευε η νύχτα τις κραυγές των λύκων
τα σώματα των απόστρατων τα άδεια
αιμορραγούσαν απ’ την απεραντοσύνη της έλλειψης.
Δεν υπήρχε πλέον να σκοτώσουν τίποτε
κι ήταν σκοτεινά και κρύα πολύ
τα όπλα τα κρατούσαν από συνήθεια
το χιόνι τους θύμιζε έναν πόλεμο μια φορά κι έναν καιρό,
όταν τα σώματα ανθεκτικά τρίβονταν στις πέτρες
κι η προσμονή καθόλου αντοχή δεν είχε,
καθώς μάχιμοι έσβηναν τη δίψα τους στο εδώ και το τώρα.
Επιμένουν ωστόσο σε μιαν ανάμνηση αμυδρή

που θα πάει, θα βγουν οι λύκοι περίπατο.
Είναι μιαν αιτία καλή για πόλεμο.