ισκιοι ασημαντοι

Τις νυχτες φοβαμαι ισκιους ασημαντους,
που ακαταμαχητοι βαφτιζονται
μεσ'απ τα φωτα της συνοικιας,
που κομαται.
Τολμουν κι οριζουν στις γωνιες
και θελουνε ν'αλλαξουν μ'ιδανικο αποκοτημα
της φαντασιας,τις δεισιδαιμονιες,
μηπως.
------
Τις νυχτες φοβαμαι ισκιους ασημαντους,
που θασβηναν στο φως,το διαχυτο,
διχως να βαψουν,καν τη σκουρια στο πλακοστρωτο
που την αυλη μας γιομισε με μετρια θαυματα.

------
Τις νυχτες φοβαμαι ισκιους ασημαντους,
σαν πεφτει ο τονος της φωνης
κι υποχωρει η εκφραση σε καποιες αντιστασεις
 αμφιβολες,
μηπως εκπορνευτεις,αδυνατη,μες την πανσεληνο
αναισθητα,
σαν ξεχαστεις σε ληθαργο Απριλιανο
κι ισως κι αντεξεις το πρωι,να κοιταχτεις
στο φως,
σαν ισκιος ξεχασμενος μεσανυχτα.