Μόνον ο έρωτας χορηγεί τον ύπνο στο κέντρο της Αθήνας.
Οι ρυπαροί ήχοι αποδεκατίζονται στα πόδια του κρεβατιού.
Όσοι επιζούν
σέρνονται ως το μπαλκόνι και γκρεμίζονται.
Είναι την ώρα που ο αγαθός θεός του ξενοδοχείου
πετάει έξω την ανάσα του: το πέτρινο αερικό
ταξιδεύει στο ανατολίτικο μεσημέρι,
η κουρτίνα κοκαλώνει τις πτυχές της,
κι ένας άνθρωπος που κοιμάται είναι όλοι οι άνθρωποι.
Δύο άνθρωποι που κοιμούνται: η Μαρία, ο Γιώργος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου