Ομοιώματα

Στον Ποιητή Γιώργο Βαφόπουλο

Το αγέννητο δάκρυ σου αφήνει τη σκιά του
Από τα βλέφαρα στάζει το άγχος την παρουσία του
Κι η αβεβαιότητα γίνεται καθεστώς.

Η νύχτα παρέχει ελευθερία κινήσεων.
Το αντίτιμο ενός απλού γεύματος είναι η έκδοση του εαυτού σου.
Χωρίς λιμάνι πλεούμενο, σε τρικυμίας περιοχή.

Τα παιδικά σου όνειρα μεταβλήθηκαν σε ψιμύθια.
Κάθε απίθανη γωνία, χώρος περιπτύξεων.
Η εφημερότης είναι κανών που έγινε πίστη.

Μέσον επιστροφής δεν υπάρχει.
Η εκμηδένιση δεν σου επιτρέπει να σκέφτεσαι
Το παρελθόν που ήταν τυλιγμένο σε κορδέλες και παιχνίδια.
Οι μορφές που στάθηκαν δίπλα σου σε ημέρες σημασίας
Έχουν γίνει τέφρα στην επιπολαιότητα.

Δύναμις να σε έλξει σε χώρο αποστολής δεν υπάρχει.
Εκλεκτή των κρασπέδων καθώς είσαι
Αποταμιεύεις στιγμές καταπτώσεων
Κι έχεις κρεμάσει στο φτηνό περιδέραιο τις Δέκα Εντολές.

Όταν Μαγδαληνή γίνεις θ' ανασαίνεις πεζοδρόμιο.
Πριν από αιώνες οι όμοιές σου είχαν δύναμη.
Κυβερνούσαν δέσμια πλήθη
Κι η ακτινοβολία τους εθέσπιζε νόμους.

Σήμερα βλέμματα οίχτου δέχεσαι.
Αύριο δεν θα υπάρχεις
Και μαζί σου θα πεθάνει ο κόσμος που σε γέννησε.