Εξύψωσις και πτώσις στον οίκο της στέρησης∙ σαν καθρεφτίζεται στα μάτια της Σαλώμης ο Ιωάννης άνευ κεφαλής με σώμα ανεπίτρεπτα νεκρό, με βλέμμα ανεπίτρεπτα ζωντανό.
Πες μου, μοναχή είσαι ή εταίρα;
Πες μου, αναμάρτητους μάρτυρες στο μαρτύριό σου ψάχνεις
ή λάγνους θνητούς να διεισδύσουν στη γοητεία σου;
Βροχορραγείς, αιμορραγία του ουρανού και ίσως του Θεού,
για να ξεπλύνεις το έγκλημα
και σε μονή, μόνη, εκκολαπτόμενη γυναίκα στον τόπο ενός προφήτη οδηγείσαι.
Κι είναι η μοναστηριακή ζωή σου που κάνει την αμαρτία εκκωφαντικά υπαρκτή.
Και ησύχως ακρωτηριασμένη καθαγιάζεσαι,
με προσευχές και επικλήσεις ραπίζεσαι.
Μα ξέρεις καλά πως ο χορός σου εφτά πέπλα έχει,
Κι εσύ μόνο το ένα μας έχεις φανερώσει, τα υπόλοιπα τα κρύβεις στο πρεβάζι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου