Α Ν Η Σ Ο Υ Ν Α

                                    Ο ουρανός αν ήσουνα
θα ζήλευα το χρώμα σου,
τ' απέραντο, το μυστήριο...
και το κρυφό το δώμα σου

Ο ουρανός αν ήσουνα
θα ζήλευα τ' αστέρια,
που αγκαλιά θα κράταγες
μέσα στα δυο σου χέρια

Είσαι γυναίκα όμως
κι όλα τα ζηλεύω,
ακόμα και τα όνειρα
μαζί σου σαν ταξιδεύω

Η θάλασσα αν ήσουνα
θα ζήλευα το γαλάζιο,
την γαλήνη, τον θυμό σου,
το κύμα σου το άγριο

Η θάλασσα αν ήσουνα
θα ζήλευα τον γιαλό,
γιατί σ' αυτόν θα χάριζες
το χάδι σου τ' απαλό

Είσαι γυναίκα όμως
θανάσιμα η ζήλεια με τυλίγει
άσβεστο το πάθος μου
κι ο πόθος μου με πνίγει

Ανθός αν ήσουν όμορφος
θα ζήλευα το κάλος,
τον μίσχο που θα σε κράταγε,
σαν Άτλαντας ο άλλος

Ανθός αν ήσουν όμορφος
θα ζήλευα την μέλισσα,
το νέκταρ σου σαν ρουφούσε,
αφού από σένα θάπερνε
αυτό που αγαπούσε

Είσαι γυναίκα όμως
κι αλόγιστα προβάλλει,
την δύναμη της φύσης της,
ξεχνώντας τα αισθήματα
και της ζωής τα κάλλη.-