Brabançonne είναι ο τίτλος του εθνικού ύμνου του Βελγίου και σημαίνει "το τραγούδι της Βραβάντης".

Μεγαλοπρεπές Βέλγιο, αγαπημένη γη για πάντα,
Σου προσφέρουμε τις καρδιές μας και την ανδρεία μας.
Στο αγνό αίμα που χύσαμε για σένα, γη των προγόνων μας,
Ορκιζόμαστε με μία κραυγή ότι θα ζήσεις!
Θα ζεις για πάντα σπουδαίο και όμορφο
Και η αήττητη ενότητά σου
θα έχει σαν την αήττητη ενότητά σου
θα έχει σαν αθάνατο έμβλημα
Για το Βασιλιά, τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία!
θα έχει σαν αθάνατο έμβλημα
Για το Βασιλιά, τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία!
Για το Βασιλιά, τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία!
Για το Βασιλιά, τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία!

 Αν και οι επίσημες γλώσσες του βελγικού κράτους είναι τρεις (Γαλλικά, Ολλανδικά και Γερμανικά) ο εθνικός ύμνος έχει μόνο δύο επίσημες εκδοχές, για τις δύο βασικές γλώσσες της χώρας, δηλαδή τα Γαλλικά και τα Ολλανδικά.

Ο θρύλος λέει ότι ο ύμνος γράφτηκε στα 1830 από έναν νεαρό επαναστάτη ονόματι Jenneval. Ο Jenneval (κατά κόσμον Alexandre Dechet) διετέλεσε ηθοποιός στο θέατρο όπου τον Αύγουστο του 1830, ξεκίνησε η επανάσταση η οποία και κατέληξε στην ανεξαρτητοποίηση της περιοχής που σήμερα είναι το Βέλγιο από τους Ολλανδούς.

Το τραγούδι του Jenneval αναγνωρίστηκε επίσημα ως Εθνικός Ύμνος το 1860.