Κατηφόρισα τους ανήφορους του άναρχου λόγου
Έσπειρα προσμονές στα πεφταστέρια
Και θέρισα χαμόγελα στις μενεξεδένιες αυγές.
Ψηλάφισα τις άνοιξες στα χείλια της χλόης
Αφουγράστηκα το άπειρο στη σπιθοβολή της νύχτας
Κι οσμίστηκα του κήπου τον ανασασμό
Με τις άκρες των δακτύλων μου.
Γεύτηκα με τα μάτια μου τη θλίψη του κυκλάμινου
Άγγιξα στα ξερόκλαδα το κάψιμο της φωτιάς
Και μύρισα τα βράδια της βροχής στις φωτισμένες λεωφόρους.
Άκουσα
Της πεταλούδας τη φτεροκοπιά
Τον αργαλειό της αράχνης
Τον ύπνο του ανέμου.
Είδα
Τον ανθό μες στην καρδία του σπόρου.
…………..
Κάπου εκεί κοντά
Αλαφροπάτητη περνούσε
Η ποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου