ΣΥΡΙΑ, ΓΗ ΜΟΥ / Βλάγκα Σταματία

Μην πονάτε!

Μην πονάτε και κλαίτε. Σήκω μαμά!

Της αυγής το πρώτο χάραμα,

Του πουλιού η πρώτη κραυγή.

Θα σηκωθεί το παιδί!

Θα σηκωθεί και θα κρατήσει

της λευτεριάς τη μεγάλη σημαία.

Λαέ της Συρίας μη ματώνεις,

Μη δακρύζεις,

Η ελπίδα είναι πάντα εκεί,

Κράτησέ την.

Το παιδί μόνο και κλαίει,

Τα αίματα κρύψαν το πρόσωπό του

Και στα μάτια του,

Κομματιασμένες ζωές,

ανθρώπων που φύγαν.

Πρόσφυγες!

Άλλη πατρίδα, μακριά από τη γη που αγαπώ.

Η λέξη ‘χουρία’* χαραγμένη

Στη γλώσσα μου,

Η λέξη ΄θαούρα’**,

Μπιγμένη στην καρδιά μου,

Όμως οι κραυγές και τα κλάματα,

Στοιχειώνουν τα όνειρα μου.

Μην πέφτεις! Σήκω.

Μην κλαις! Χαμογέλα.

Της λευτεριάς το γλυκό κρασί,

Θα τρυγήσεις και πάλι

Απ΄ της γης σου το ματωμένο αμπέλι.

Μην πέφτεις! Σήκω.

*χουρία = ελευθερία (στην αραβική γλώσσα)

**θαούρα = επανάσταση (στην αραβική γλώσσα)