πατώντας σ’ ανύπαρκτο σκαλί τρανταζόμαστε
να πέφτουμε νιώθουμε ξυπνάμε σκιρτώντας
κι εξήγηση ψάχνοντας _ “Γιατί;' αναρωτιόμαστε.
“φευγάτο τριγύριζε ( και πως να το φέρουμε! )
μα… ξάφνου επιστρέφοντας το Σώμα φορώντας
φιλά σαν μιαν ένδειξη _ λιγάκι να ξέρουμε.'
ο Νους αν χαιρότανε φυγής το παιγνίδι του
( δικαίως στοχάζομαι να μάθω ποθώντας )
_ “Που πήγε η Ανάμνηση, προς τι το Ταξίδι του;'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου