Σαν έφυγες δεν έγραψα για σένα λίγους στίχους
μα το κενό που άφησες ακόμα το μετρώ
κι ορκίζομαι ανάμεσα σε τόσους άλλους ήχους
στιγμές μου έρχεται στ' αυτιά των λόγων σου η ηχώ...
Για εμάς έδινες πάντοτε και την ψυχή ακόμα
στερήθηκες για να έχουμε για την ζωή φτερά
και σαν γλυκά σε σκέπασε μα κι άπονα το χώμα
πάντα δίπλα μου σ' ένοιωθα, σ' έβλεπα νοερά...
Λεβέντης ήσουν κι όμορφος σαν γέρασες πατέρα
κι όλοι όσοι σε γνώριζαν είχαν λόγο γλυκό
την συντροφιά σου ζήλεψαν οι άγγελοι μια μέρα
κι έφυγες γι άλλο καφενέ, ψηλά στον ουρανό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου